Bedirhan Kurt

törensel bir geçişten ibaretse

mevsim döngüsü hayatın

sonu gelmeyen ölümcül hevesle

tam ortasında alnımın

bir münzevi ibadetse

kaç baharın çiçekleri açm...

mesela

esnerken de

âşık olabilir

insan

ne de olsa bu

şehirde

herkesin

acelesi var

damlasına hasretim yağmurun

ruhumda oynaşan katran rengi bulutun

kadehinde kan duruyor

Bâki'den bir beyit gibi

bir yudum alsam belki sarhoşum

bir yudum ...

birkaç şehri yasakladım kendime

Ankara benim zindanım

nefesime ve güneşime

kaldırım taşları arasında

sigara söndürmeme

ve türkü söylememe

her sabahın m...

I

üç adam üç kapıdan

üç ayrı gün girdiler şehre

her kapıda üç at dinelmiş bekliyor

biri zifirden koyu geceden kara

ilk adam ilk gelen tereddütsüz

bindi...

Bilemeyiz. Bilsek bulurduk.*

*Bu kısa yazı şairin, amatör şairin, şiir okurunun, tenkitçinin ahengi nereye sakladığını sorgular nitelikte olup imgelem çı...

zamanın çamuru aktığında görünür yıldızlar

çünkü güneş saatlerinin çarkları yoktur

tik tak sesi çıkarmazlar

bu masmavi hür bir gök kadar

üşüyen karanlığa...

biz

eski mesnevilerdeki gibi

sevmeliydik

tozlu raflara esir olmakmış

kaderimiz

beceremedik

yazılmadık eski lisanda lügatlara

sığamadık

belki bir inkı...

Akmer cemalin bir fecrimübtesim gibi

Reyâhin kıskanır abherî güzelliğini

hayata çizgiler çekmektir benim işim

sular akıtmak mahalle arası yangınlara

ağaçları seyretmek sabahtan akşama

yaprak damarlarını kesersen kan akmaz

beni...