hilâl

oysa benim kirpiklerim gece ıslanmazdı

gündüz yüzümle ellerinden ayrılığı beklerdim

korkardım yağmur yağdığında görünmem diye

sırtıma yük bindirdi her gü...

gönlüm dolu, ruhum acı içinde parlar

gece ıssız yarı ışık odalar

gizlenen ay mı yoksa yıldızlar

titrek balkonda salınıyor yapraklar

düşlerimden arda kal...

ay gülümsüyor şehlâ bakışıyla

gönlümü üşütüyor serin laflarıyla

bilmem benden yâr olur mu

ince belli bir kadın nakışıyla.

karanfiller düşüyor gökyüzünden...

kaç gün geçti karanlık geceden sonra

yüreğimde titrek bir ses, adını haykırınca

sabahlar görünmeyince, göğsümde bir tutsak

fırtınalarla gelen sen değil mi...

bilmem ki ne kadar eksildim kendimden

zaman geçerken daha da kayboluyorum

ellerinden tutamıyorum artık hayatın.

kızıllığa boyanmış her yer birer birer

...

gökyüzünde bilmem hangi çığlıklar yetişir

hangi yüzünde güller açar

cesedini örten toprak parçaları

göğsümde bir çığ büyütüyorum

incecik, duyduğum aşkla...

ışıklardan görünmüyor suretim,

tenha, karanlık yol uzuyor gönlümde,

kırklarıma dayanan yaşımda inceden,

ölüm seziyorum kuşkusuz, dilimden.

içten içe aşk ...

sofrada nasibim eksiliyor birer birer

akşamın sisli rüzgarında çağırdığım günahlar

ellerimden tutmayan ait olmadığın yerde

güneşleri göremiyorum titrek ge...

insan ancak kendine yabancı bu günlerde

güneşler görünmeden, bir var ve bir yokken hayatta

sıra sıra yağmurlar dizilirken göğsüne,

sen de yoksun aslında e...

Kaybolur düşünceler, yıkanır broşlarda

Yüzünden görünen intihar başlarda

Yaşamanın güzelliği bir avuç mutlulukta

Gözlerini silemiyorsan anlama bulutlardan...