Mevsimleri suçlamak boşuna.
Güz renkli yeterince
Kış da sıcak, buz kesmiyor kimse hâlâ.
Solgunluğu kendi gözlerimizdeki perdelerde aramalıyız biz, soğukluğu donmuş, hissiz kalplerimizde.
Bir yudum sesle bir ruh ateşlenebilir, bir kalbin içine bin güneş sığabilir.
Bir çift göz, kâinatı tüm renkleriyle görmeye yeterlidir.
Ama biz kaçırırız bakışlarımızı, sesler duyarız ama kesik kesik, uğultulu.
Sokak lambalarının ışığını güneş sayarız kendimize. Aldanırız.
Kirli bir turuncu gözlerimizdeki renk. Kalbimiz bir selamın eksikliğinden dondu.
Hal böyleyken gelip de kimse kışa, güze, ayaza sövmesin karşımda.
Her kötülüğün sebebi belli;
"ecce homo!"
işte sekiz milyar tanesiyle hepsi karşımızda.
