Önümde kör kalemler, arkamda kor acılar...
İçimden dökülenlerin yankısını duydun mu?
Bir bulutun göğsünde uyurken vuruldun mu?
Yolculuğun, çetin; kasvet çökmüş gözlerine.
Yerinden yurdundan olmanın arifesinde,
Kederine konmayan neşeyi g'özlemektesin.
Sızlayan yaranın başından ayrılmadan bekliyorsun.
Bir çift mahmûr bakışın özleminde yüzüyorsun.
Bak, bu diyâra yağmur yağıyor; toprak bile yeşerdi.
Koyverme kendini, yüzünde bir orman filizlensin.
Sevgiyi yücelt, çiçeklendir nasır tutmuş avuçları...
Seni gören, umudun parlak kanatlarına tutunsun!
