Anılarımda kağıt kestikleri, şuurum kapanmış her yanım yalan
Taraf tutanlarla intikam, ikmali zehir sanar
Düş, ölüşümden gecikti yekpare düzenim
Kanar hep bedenim
Vefasızıım yek bu şehri terk edenim.
Gel, bir soluk borcum olsun saç teline
Kaç yeniden, kaçıncı satır geleceğe
atfedilen?
Tam deminde durdurun beni, kesilsin haki dilim
Güdümsüz mesafeler, bu gökyüzü mavi değil.
Tanımıyorum, yansımalar benzemiyor artık bana
Kalk demiyor afitap, zıbar yerinde batsın zaman
Alkışlarla kandığımda anlamıştım yanlış
Ama çarem yok el mahkum baskınlara,
Baştan sona çaresizlik, denemek zaman kaybı
Yaşamak ütopya, demezdim belki kazansaydım
Kapattım gözlerimi, 7'den geri saydım.
Devir artık sandalları, yeniden dedim.
Ansız, anlamsız yeknesak hayatlardan örülü köle veritabanı.
Bu çağın insanı değil, kuşkusuz geri kalanım
Dene bakalım ben gibi olmayı, gel her yeri yakalım
Münzevi bir limanda yalnızlığa demir atalım
Sıyrılıp seküler kaygılardan hep göğe bakalım
Tutarsız hareketim beynim cenaze tören alanı
Yalan! İnsan olmak en büyük palavra sahi ki
Mizantropi, gerçeklerin transparan hali
Düş, gülüşünden temenni pare pare fikirlerim
Tekrar seslen bana, yazık ki işitmedim
Biçimlenir, bahanen figüranları yarım kalır
Yarın kalır bir yanında yarım kalır
Anımsatır caddeler hep sessizliğin diz boyu
Mest etti antik hipnozun ilk sorum eşsiz hiç sorun mu?
Kin dolan şu gözlerimden akıyorken siyah damlalar
Ne kadar anlatsam inanmazlar.
