Sözden ağırdır bazen gönül yarası,
kan damlar sessizce, kim duyar ahı?
bir kargış bırakır dil, zehir karası,
kör düğüm olurda sarmaz sabahı.
Sen ki vefa bilmezdin, yolunda çürüten,
Şimdi hangi gökte yıldız arasın?
Geceye kök salmış yalanın gölgesi
Söndürdüğün ışıkla nasıl barışırsın?
Düşen yaprağın, kırılan dalın,
tüm hesabı sorulur bir vakit gelir.
Kargış çığlık olur, yankılanır yerden,
sana döner feryadı mazlumların.
Ettiğin sözü unutma ey zalim,
kapanmaz açtığın yara bu tende.
Ne kadar kaçsan da gölgen peşindedir,
bir kargış dağ olur, çöker üstünde.
