içimde çözemediğim bulmacalar var

nedensizce hisettiğim üzüntü

bağrımın sessizce haykırışı


tanık olduğum duygular, ama daha önce hiç çıkmamıştı bu kadar yeryüzüne, bastırdığım tüm duygular bana meydan okuyor, içimde durmaksızın öfke, nefret, kötülüğe büründü saf kalbim

bu ben olabilir miyim?

her şey değişti mi ben mi değiştim?

ben hep aynıydım, aslında bastırdıklarımın yeryüzüne çıkmasını bekledim, yüzeye çıktıkça dibe batıyordum, bunun hiç farkında değildim

zaten hep yeni şeyler fark ederim ve onu unutur onu ararım, ben buyum ya da bastırdıklarının esiri ama daha kendinden haberdar olmayan

şu sıralar hayatın içinde hayatı gözlemliyorum

benden birileri var en bilinmez köşelerde

bizler çıkmayı bekliyoruz çünkü biz mutlu olmayı hak ettiğimizi düşünüyoruz,

o kuytudan çıkınca kendimizce mutlu olacağımızı düşünüyoruz ama hiç mutlu değiliz

mutsuzluktan ölüyoruz hepimiz

sevgi yok, sevgiyi bitirdiler, lilith eşsiz aşkıyla bitirdi ya da insan nankörlüğüne esir düştü

zaten insan tüm duyguların esiridir

kelimelere anlam yükler, kendimizi anlamsızlığa gömeriz

işte buyuz biz