On ikiden lanetli olansın
Kasvetin, mayıs ayını mahvederken
Yine bir mayıs rüyasında
Gökyüzünü seyredip
Yıldızlara isim veriyorsun
Sen ki çıkmazların ortasında
Yani tam şuramda
Bir isyanın öncüsüyken
Davandan vazgeçip
Kendi yokuşundan düşensin
Bir tutam umursamazlığın verdiği hazla
Fütursuzca devirdiğin günler
Ve güneşe olan nefretin...
22 yıl güneşten kaçar da bir insan
Kendi gölgesine esir düşer mi?
Günün birinde
Aylardan yine kahpe bir mayısta
Yani ayın tam on ikisinde
Tüm bu yarım kalmışlıkların ortasında
Her şeyi bırakıp giderken
Ardına bakma inceliğini göstermeyecek olansın
