bu şiiri okuduğunda sen 19 yaşındaydın. kararlı ve dengesiz sayardın kendini. hayattan ne istediğini bildiğini iddia ederken yarısında bırakırdın. beklerdin, dünyaya bir şey olsun. kurtarmakta değildi niyetin. o zaman ait hissedebilecektin. istemediğin şeyler ve kişiler oldu. bulamadın. kollarıma sığındın. sadece on dokuzken. çünkü ben bir şeydim. dünyana bir şey yapabilecek biri. aitliğini hissettiğin. arıza hep ordaydı. aramızdaydı. şimdi, sabahın beşinde yağmur yağarken sana veda ediyorum. arızamı ve aramızdakini dindirdiğin için teşekkür ederim. seni hiç suçlamadım. umarım yağmur bir gün diner.
