Bir yılı daha geride bıraktık, bir yıl boyunca yüreğimde geçmişin hüznünü,gözlerimde yarım kalmışlığın burukluğunu,dudaklarımda yalandan tebessümleri taşıdım. Bir yıl boyunca beni sevmedin,haykırışlarımı göremedin.Seni Allah'a şikâyet ettim, ağlarken gökyüzüne baktığımda Tanrı'nın yüzünü gördüm. Ona anlattım sevgisizliğimi,ben varım dedi.Üzgünüm dedim, geçecek dedi. Umutsuzum dedim, karşıma iş fırsatları çıkardı. Sevdiklerimin sağlığıyla sınanıyorum dedim,şifa verdi. Tanrı, yalnızca seni bana vermedi. Hayırlı olsaydı verirdi desem de ağlamaktan vazgeçemedim. Senin sayende Tanrı'yı buldum içimde, Tanrı'nın elleri gezdi ruhumda. Sen sevmedin, hor gördün, gururumu yerle bir ettin.Herkes salak olduğumu düşündü, Tanrı beni bağrına bastı.Sabaha kadar ağladığım zaman sen yoktun onun sesi vardı. Şimdi benim tek dostum Tanrı, sadece onunla dertleşebiliyorum.Ya sen neden bu kadar kalabalıksın?Niye gülümseyerek poz veriyorsun,niye mutlusun?Niye başkalarını sevebiliyorsun? Beni sevmedin, benimle gülmedin,benimle ağlamadın.Başkalarıyla bunları öyle güzel yapıyorsun ki şaşıyorum.Senin garezin banaymış, beni yarım bırakıp gitmekmiş hayatımdaki rolün.Gittin işte mümkünse öbür dünyada bile karşılaşmayalım.Öbür dünyada bile karşımda seni görsem tutar sarılırım,kendimi anlatırım.Ama, öbür dünyada bile af dilesen affetmem.Canımı veririm ama bir daha affetmem seni. Kul, kula kavuşamazmış, Tanrı'ya kavuşurmuş.Mevlana gibi düğün günümü bekliyorum, Tanrı'nın kollarında huzurlu bir nefes alacağım günü bekliyorum herkes gibi. Bir Sezen şarkısıyla 2024'e veda ediyorum.
"Geceler mi uzadı, bu karanlık ne
Gönlümün bayramları, şenliği söndü..."
