Açtım kalemimin ucunu şiirselleştirdim
Ben bu hayatta en çok kendimi eleştirdim
Bi' de soran olursa
En çok seni sevdim
Mânâlar deryasında gezerken
En güzel adlardan kendime bir mahlas seçtim
Laciverte boyanmış gökyüzünü
Her hecesiyle adına çevirdim
Giderken ardına bakma demişlerdi
Ardımı da kendimle götürüverdim
Sonra bekledim
Bir şiir düşledim
Eteklerim zil çalarken
Kapının ucunda hayalini bekledim
Yaşından büyük
Belki yaşımdan küçük bir aşk bu
Gereğini belledim
Sen ki benim için İstanbul, belki Kocaeli biraz da Maltepe sahili
Bu şiir buralarda tamamına erdi
Bu aşk hikayesi
Gidişinle biterken, kalışımla devam etti...
