Bugün çocuk olmalıyım. Ama ben bugün çok şey oldum. Tabi hal böyle olunca hiç bir şey oldum. Yarın bir şey olur muyum? Bilmiyorum. Çünkü bugünü olmamış birinin yarını olur mu? Evet, şimdi sizi iyi duyuyorum hem de çok iyi. Diyorsunuz ki "Umut!". Belki çocuk olsam kafa kağıdıma güzel giderdi. Kim bilir bir hata ile "Ümit" bile gelebilirdi. Sonra gün geçtikçe bir "Heves" gibi o da biterdi. Ama şimdi bir adım var artık. Bir de bugün. Oysa daha yeni başladı. Bu elbette bugünün değil dünün ürünü. Dedim ya artık adım Heves'te kalmadı. Bir kaç saate kalmaz güneş doğar. Şehrin bir yanında şekerler ve harçlıklar dağıtılmaya devam eder. Bir günlüğüne "Egemen" olur tüm çocuklar bandolar eşliğinde. Herkes çifte bayram eder memlekette. Bense artık bu olup biteni tahayyül etmekten yorgun, bitap düşerim bir yerde. Bir sigara daha içer, zamanı izmarite ulaşmaya indirgerim. Sonra yine beklerim iyi ve güzel şeyleri. Tabi otobüsü beklerken ki gibi olmaz bu sigara. Biraz daha arşınlarım caddeleri, kalabalıklar akar dört bir yanımdan. Bir insan ilişir gözüme huzurumu kaçıran. Oysa hiç farkında bile değildir bunun. Tanımak isterim ama haylide yordu beni zaman. Neyse derim daha var sigaram, beklerim. Belki ansızın bizi denk getirir zaman.
