Demir kapıya sıkıştırdım parmağımı…
Nasıl bir acı…
Fışkırmak isteyen kanın tırnağımı alttan itişine direndim.
Zonklamanın nasıl yerinde bir icat fiil olduğunu,
Parmağımın bu ses dalgasıyla bana küfür edişinde yakaladım.
Herşey normaldi.
Binadan çıktım, apartman kapısı bana sormadan arkamdan kapandı.
Sıyrılmıştım.
İlerledim,
Siyah demir, ağır
Boyu belimi biraz geçer,
Bahçeyi çevreleyen duvarın geçidi
Nazikçe açtım, adımımı attım ki
Eksik bir kaldırım taşı,
Burkulan bileğim
Dizim yerde, fare kapanına sıkışmış bir kuyruk gibi parmağım.
Onu kurtarmak için yerden sıçrayışım…
6 ay geçiyor…
İnceliyorum yeni bir tırnak tam da bu sürede doğuyor…
