sene
942
dışarıda ayaz
uzak dağlar
dışarıda yapraksız
yetim ağaçlar…
üşüyorum
bir vakit
geceki tartışmayı düşünüyorum
“ben” demiştim
“güzel için değil
güzellik için yazarım”
oysa her sabah
yeni bir kire uyanan
gövdesi dünyaya bulanan
da yine bendim
bendim
yoldaşlarının
güzel cesetleri için
şiir yazan
bir kasabayla
tutuşturuyorum gençliğimi
birazdan ısınır içeri
vakit geldi
uyandırıyorum omuzlarımı
yüzünde mahmurluk
bakıyor dışarı
hafiften serpiştiriyor saklambaç
bir iki üçler
yaşasın türkler
anaaa!
anaaa!
ben de çıkam mı dışarı!
on, on bir, on iki
ingiltere tilki
sene
942
gazeteler bağırıyor
kış öldüüü
kış öldüüü
ölen
kış değil
kuş
bunu biliyor omuzlarım
bunu biliyorum
hava soğuk
dışarıda ayaz
yavaşça
silahıma davranıyorum
5 Haziran 2018
Manisa
