Günlerin tınısı birkaç kelimeyle özetlenmezdi muhakkak ki fakat insan yazıyordu yine de. İlk günlüğü kim bulmuştu? Günlerin anlamsızlığına, geceleyin anlam vermeye çalışan insanlardan biriydi muhtemelen. Bugünlerde çok sık düşünüyorum. Belki sizin de aklınıza geliyordur. Hayatın asıl anlamı, belki de hiçbir şeyin anlamının olmadığını anlamaktır. Ne dün ne yarın. Tek gerçek bugün.
Bugün ben uyandım ve yine dünün peşine düştüm; yarını kovaladım. Uzun zamandır uyanamıyorum ağız tadıyla. Mayhoş, alışılmış bir tatla selamlıyorum günü. Sanki bir baloncuğun içinde, bana ait olmayan bir zamanı deneyimliyorum. Dişçi koltuğuna geçmeyi bekleyen müşteri gibi... Yine de diyorum ya, hayat bugünde. Ne kurduğumuz ihtimaller ne de bulunduğumuz tahminler... Ve her şeyi dramatize ettikten sonra, ne de güzeldir umut cümleleriyle sonlandırmak:)
