Nasıl da solgun düştü penceremin kenarina...
en çokta gidenlerin avcuna gizledim yüzünü...
Memleket havalarından okuyan kimi görsem tanıdık geldi,sokulup yamacına ağladım...
Bilmedi kimse nedensiz yere değen bu yalnızlığı
ve bende anlatmadım herkese...
Dudağımda bir türkü
SEVDA BAŞTAN GİTMİYOR
SARILIP YATMAYİNCA...
Şimdi bildiklerimi tekrar ediyorum,yeni baştan diyorum başlamalı ve bir anlamı olmalı kalmanın...
Eksilmedende coğalmalı fazlasını alıp çıkarken keder...
En çok kimi yakın gördüm
Ne vakit döktüm doyasıya içimi
Suçlamadan nerde koyverdim ömrü
Peki böylesi acıtan neydi
cam kırıklarından ziyade.
Kaç vakit böylesi olsam
koşup geldiğim
kendim değilmiş gibi
yabancıyım içime...
Çoktan gitmiş herkes
Ben geldim ve dağınıktı sokak.
Neresinden baslanılısı ise
tamda orasında koptu
Ondandır gözümün yüzüne takılışı
en çokta senden yana
güzel duruşu...
