Ben bilmiyorum yaşamayı. Korkarak baktım hep gökyüzüne. Boğulurum sandım denizi her gördüğümde. Görkeminden korktum. Hayranlık duyduğum her şeye korkarak yaklaştım o günden sonra. Rüzgâr beni başka bir şehirde unutur sandım. Dönerken kar yolları şaşırtır diye düşündüm. Birini sever de sevilmezsem ölürüm diye korktum. Yazdığım şiirler kendini yırtar diye telaşlandım. Okuduğum kitaplar ya yasaklı çıkarsa. Çıkan yasakların hepsinde aynaya bakar gibi oldum. Ben yandım. Ateşi gördükçe soğudum. Açılan pencerem beni bağışladı. Bilmediğim her şeyin sözlüğü yazıldı. İnançlarımın arkasında kocaman bir hayat vardı. Nefesim yük oldu yorgunluğuma. Halimden anlamayanı dost diye verdiler yanıma. Türküler içlendi, ben söylendim. Bu gece Nurettin Rençber sesi demledim.
