Adın geçiyor,
işte dağıldı Sovyetler.
Kadraja bir baba girdi,
aynı hızla bıraktı bebeğini beşiğine
oğlan soğuk, nefes almıyor.
Annenin göğsünde tortu tortu süt çürükleri
Adın geçiyor, içimden bir kamyon geçiyor
Adın geçiyor, bak kamyon ne güzel uzanmış şarampolde.
Kırmızısı yeni, kan yeni; eskimeyen tek şey aramızda solup gidiyor.
Adın geçiyor, Almanya kaybetti.
Hani sen kaybetsen ben hükmen mağlup,
Peki sen kazanınca ben neden galip olamadım?
Böyle şeyler dostlara bile denmiyor,
Sana da denmezdi ancak susmak yalnız senle güzeldi.
Sanayken güzeldi.
Adın geçiyor, içim içimden geçiyor.
İş işten geçiyor.
Son tren geçiyor.
Bindiğim araba, denizi gören son kavşaktan geçiyor.
Bir saçımı çözesim, koynuna kıvrılasım var,
o bile geçiyor.
Bir şeyler yap geçmesin hadi,
Ya da adın geçmesin.
Ben omzuma alamam vebalini, bir isme yenik düşmenin.
Muhammed Dalpalta
2020-08-22T00:39:03+03:00Estetik anlayışımın dışında olmasına rağmen çok beğendim şiirinizi. Kaleminize sağlık.
Sena Türkmen
2020-08-21T20:12:00+03:00Finalde başka bir şey bekledim sanırım 'vebal'den ziyade. Onun dışında kuvvetli ve yabana atılmayacak ölçüde etkili bir kaleminiz var. Sevgiler...