Bu dünya, bu şehir, bu mahalle ve hatta bu duvarlar
Bizlerin en büyük hapishanesi.
Tabularımızla başlar önce,
Sınırlarımız başlar,
En güzel tarafımızı öldürürüz.
İçimizdeki çocuk, gözlerimizi kapattığımızda aklımızda beliren hayallerimizi yavaş yavaş yıkar, bırakırız enkazların altında.
Devrim yapalım,
Yıkalım duvarları!
Görelim dünyayı tüm güzellikleriyle,
Kaybolup gitmeyelim neşelerimizden,
Durmadan sevişelim mesela özgür bedenlerimizle,
Kalmayalım asla yalnız, bırakmayalım duvarlıları diğer tarafta,
Toplayalım bir araya.
Hep beraber büyük bir şenlik düzenleyelim mesela,
Tüm dünya katılmak istesin,
ağaçlar yaprak göndersin,
Her türden canlılar olsun o şenlikte.
Tokuşturalım biralarımızı, en içten duygularla,
selamlayalım yarınları.
Görmezden de gelmeyelim karanlıkları,
Hepsini öyle bir kabul edelim ki,
Gelecekte tekrarlamayalım.
Olabildiğine, ufuk çizgisi boyunca
Hayallerimiz ve umutlarımızca özgür olalım,
Yaşayalım tüm neşeyi bir arada.
Acılarımızda, nefretlerimizde, mutluluğumuzda,
Hep, her zaman bir olsun.
Örmeyelim o Berlin duvarını bir daha.
