Affedemediklerim birikmiş,
bir sabah farketmişim ansızın.
Affedemediklerim,
başta sen,
ve ben.
kırılmış bir aynanın içinde yaşıyorum,
ne zaman gelsen
daha da kırılıyorum.
Affedemediklerim,
sen.
ve gidişlerin,
terkedişlerin.
gözlerin.
Keşke gelsen,
ben yine küssem sana,
sen hiç farketmesen.
Affedemediklerim,
başta ben.
Annem.
Ben ve sen.
Biz.
Keşke gelsen
ve ben affetsem.
Affedemediklerim siz,
insafsız dünyanız
ve size ait sandıklarınız.
Hayatlarınız
ve kabullenemediğiniz ölümleriniz.
Ölüşleriniz.
Siz.
Ve biz.
Yarım bıraktığımız aşklar,
aldatılan geçici vücutlarımız,
ölümü bile yok ettiğimiz varoluşlarımız.
Affedemediklerim,
başta biz.
Tanrı.
Tanrılaşmış her şey,
Sen, ben, biz. Annem.
Yalnız bırakmış da
kırık bir aynanın içine hapsetmiş beni, Tanrı!
Ve Tanrılaşan her şey,
insan,
ve yaratabilme sanrısı,
zavallı insan.
Yarattığını sanarken bir yokoluş.
Affedemediklerim,
sen,
annemden kaynaklı bilirim!
ve ben,
gözlerime bile bakamadığım aynalar.
Unutulmuş ölümler.
Zavallı insanlık.
Biz.
Affedemediklerimiz!
