Bugün kendim için bir şey yapıyorum ilk kez.
Gözyaşlarımı gizlemek için karanlığa hapsolmama sebep olan hiç kimseyi affetmiyorum.
Bu kuru, içi boş kalabalığı affetmiyorum; affetmiyorum çünkü bu kadar insanın içinde öyle yalnızım ki, öyle yalnız hissettiriyorlar ki.
Herkes bakıyor ama kimse göremiyor, neden?
Soner EKSİN
2021-10-02T17:19:30+03:00Çünkü insanlar bu devirde sadece kullanabildikleri kadar yakınlar. Yaşadığımız bu dönem o kadar kötü bir hal aldı ki karşılıksız değil sevgi, selam bile verilemeyeceği düşünülüyor. Herkes görmek istediği gibi, anlamak istediği gibi yaşıyor. Karşısındaki insanı anlamayı boş ver bir kalbi var mı, üzülür mü diye düşünmüyorlar bile. Maalesef ki yanlış dönemde, yanlış cevapları arıyoruz bunca anlamsız kalabalıklar içinde. O yüzden üzülmeyi boş ver hayat üzülecek kadar bize zaman vermiyor. Anı yaşa kendinle, yalnızlığınla mutlu ol. Mutlu ol ki bundan sonra sana yaklaşanlar kim olursa olsun yalnızlığın üzerine kurduğun mutluluk sarayını gördüklerinde seni daha mutlu etmek için yeni yollar arasınlar. Seni bir daha asla üzemeyeceklerini de ve ne olursa olsun her daim mutlu olacağını anlasınlar.