Darmadağınık bir gök ve paramparça yeryüzü
Ben ki arasında, boşuna etmişim bunca sözü
yarlarda dinelip durduğum okul yolundan tutup
öksürüklü mısralarıma varıncaya dek her şey yerle bir
sanki yüzyıllardır kıştır mevsim, ne çiçek ne bahar..
ziyanı yok, çoktan kabul ettim artık
ne bu diyar, ne seller gibi coşan bir ses;
rızkım değilmiş bunlar
bilmem, balıkların adlarını ezberlemedim
fakat;
'lâ ilahe illa ente sûbhâneke- innî küntü minezzalimin'
demeyi bu boğuldum âlem içinde öğrendim.
ve her yaşı öğrenecek yaşıymış insanın
bulandığımı anlayana kadar akıp gittim bunun için
ışık sızıntılarıyla karıştırıyorum şimdi
bütün bir eyvah külliyatını
ne gelir elden,
ne gelirse gelsin elden;
dindirmeye yetecek değil bu aklın ağrısını
çünkü yaşamaktır,
bir tanıma sığdırıldıkça şiirden fırlayan
