Ağrılı zaman
İçimde insandan hayvandan
binlerce umut çiçekleri ölüyor
Ruhuma dar yaşananlar
Çocuklar kadınlar babalar
Nereye gider bu insanlar
Vakit zemheri nereye sığınırlar
Umut ölüleri mezarlarda
Paramparça hayalleriyle
Binlerce uyku anı
Binlerce hayal anı
Binlerce kalp sancısı
Binlerce aile acısı
Yıkıldı göçükler altında kaldı
Hani umut hani yaşama sevinci
İçimde külleniyor hayatları
Şarkılarla şiirlerle ninnilerle
Nasıl desem efendim
İçimde bir mezarlık peyda oldu
Adı sanı hüzün acı yıkım
Varlığın en yıkıcı yokluğu
Nasıl bir makber
Kimsesizliği bulan
Bir anda kuyularda Yusuf olan
Ziyaretçileri çocuklar olan
Anneler olan babalar olan kardeşler olan
İçim hüzünler ülkesi
Hüzünler beşiği
Evlerden beşikler yıkıldı ruhumda
Utandım nefes almaktan
Çaresizliğin seslerini topladım
Umuduma sardım
Göçükler altında kaldı yüreğim
Sesler derinden yüreğimin kulağında
Hüznün sınırları yoktur
Yürekleri saracak merhem yoktur
Kötünün de merhameti yoktur
Ey hayat sen insanların kader diye karaladığı
Sen insanların kaza diye karaladığı değilsin
İhmâllerle insanları yüzleştirensin
İnsanların kendi elleriyle yarattığı cehennemsin
Lakin masum canları da beraberinde götürensin
Kötülerin kazandığı en acı yıkımsın enkazsın
İçinde binlerce günahsız
İçinde söylenmemiş sözlerin pişmanlığısın
İçinde binlerce hayal kırıklığısın
Seni sen yapan insanların acımasız seçimleri
Bunca umudu öldüren
Bunca sevgiyi yaralayan
Bunca varlığı yok sayan
Görmeye gör
Duymaya sağır
Elleri doğruluktan yana ıssız
Yüreği taştan ağır
Binlerce cellat
Nasıl da cehennemi yarattılar
Celladın zulmü elbet bir gün mağlup olur
Elbet bir gün hak yerini bulur
İşte unutma unutturma şu azabı
Bir anne dedi ki:"Ciğerim yandı.."
Bir çocuk dedi ki:"Ben çok ağırım..."
Bir baba dedi ki:
"Dünden beri yiyemiyorum
bisküviyi çocuklarıma verecektim
Hiç kimse çıkmadı..."
Hiç kimse çıkmadı çıkamadı
Size nasıl umuttan bahsedeyim
Feryat figan acılar kabusu
Sesler acının dozunda
Sesler boğazımda düğüm düğüm
Sesler derinden binlerce ölüm
Umudumuzu böyle böyle öldürdüler
Dualarla gömdüler
Avuçlarımıza kondu ruhları
Dualarla sardık onları
Yitirdiğimizle kaldık
Irak kaldık
Bir uzak ülke olduk yüreklerine
Bu kadar yakınken nasıl bu kadar uzak kaldık
Sınırları yitirdim efendim yitirdim
Acının feryadın hüznün sınırı yoktur ki
İnsanlığa sağır yürekleri yaktım
Sınırları yitirdim efendim yitirdim
Acının feryadın hüznün çiçeklerini sevdim
Onlara umut duaları ettim
