Hapsolduğum gecelerden içimi gam bürüdü
İnan ki sana değmesin diye uzakta durdum
Gönlümde eski bir ben hep sana doğru yürüdü
Yanına varmayacaktım ve sözümü tuttum
Öyle bir durmalıydım ki kendimden emin
Konuşurken fer taşmalıydı gözümden
Ne sen sordun varsaydım ne de ben söyledim
Anlaşılmaz zannettim kasvet yüzümden
Ah dost, şu dumanlı zihnimde işin ne?
Bıkmadan külleri süpürür ışıkları açarsın
Yeisten beslenen zayıf kalbime
Çölde bir serap gibi, görünüp kaçarsın
