Ölümün sessizliği şimdi boş sokaklarda

Ah memleketim, yürek yangınım

Derin derin soluduğum sokaklar

Kalbimi bıraktığım küçüklüğüm

Dayanmıyor kalbim

Nerede sevdiklerim,

Nerede pencereme konan kuş,

Zeytin ağaçları, portakal çiçeği kokusu...

Ah memleketim yandı yüreğim

Yok gibiyim, var gibiyim

Öyle bir sessizim ki

Kimse nasıl anlasın, nasıl bilsin?

Hangi gözyaşı söndürebilir bu ateşi?

Ölüm var, yok olmak var

Ah memleketim!

İçimiz yorgun ve harabe sen gibi

Ardında kaldı en acı sevmeler

En güzel kavuşmalar

En acı ayrılıklar

Yarım kalan kelimeler.

Ruhumdaki sızı neyler?

Çaresizim, ümitsizim, ölüm gibiyim

İçimde bitmeyen hasretsin memleketim...