Suyun üzerinde yürümeyle,
artık ne acı ne keder, insan olmanın inşası,
başladı ve ürüyor yenileyen an’a.
Bir durak, tüm korkutan isteyişlerin açıklanışı,
kendi sürüsünden ürkmüşüz,
ön kesmiş içsel vesvese.
Buraları daha önce de sezmiş, farklı duygular akıtmıştık.
Sokaklarla bakışmış, kalabalıklarla tanışmıştık. Ne de güzeldi.
De ki şaşırmıştık diyelim ki bir dizi diri heyecan.
Hiçbir şey yapmak zorunda değilse insan, ey insan,
ki en çok bu yüzden seçmeli değil mi olacağı insanını.
Ahkam kesmenin artık bedava olduğu bu diyarda,
diyebilirim ki bir yanıyla uyanma,
insanın, yakıştırdığını dikebilme yetisi insanına.
