Dündeki ben önceki aram lazımdır.

Gitgide kısalan gülüşlerin alıştığı evredeyim.


Kalkan sorular değerliydi zamanında.

Şimdi ise bulunması zor bir sevginin ışığında kayboluyor.


Yinelenmekte bir bir işleyen ilk günler.

Sürekli insandır yaşamın kaptanı.


Sorguların sonu gelmektense yaşam saklansın...

Gözümüzün bu yükü kadar yakın gerçeğini sormamıştı bir insan bana.

Sana susmak düşer uzağın yaklaştığını hissedince.


Biliyorum yazacaksın bunu da aklığının saklı katına.

Susuyorum, ilk bildiğim ve sonu gelmeyensin.