kaptanım su alıyoruz güvertenin tam ortasından

çekiliyoruz en dibine okyanusun

her an yüzyüzeyiz ölümle

o kadar sağlam ki geminin tabanı 

bir kaba dolarcasına adeta su 

korkularımızın şeklini almada ustalaşıyor her saniye

gözüm kimseyi seçmiyor ama

ortalık can pazarı

geri dönecektim oysa son seferde 

bunların hiçbiri yaşanmayacaktı 

kime uyduysam artık 

ama biliyordum az çok olacakları

suç en son yine bende

daha çok su yutuyorum 

üşüyor muyum üşümüyor muyum 

bilmiyorum sadece daha az hissediyorum


bir sürü debelenmeden sonra

yorgunluk çöküyor yalnız bedenime

yalnız kelimeler ve birkaç parça benimle 

hep bilmek isterdim gerçi

son anında ne geçer insanın aklından 

bunu bilmek çok saçma geliyor şimdi

ölenler hazır mıydı acaba ölmeden önce

belki de her insan hazırdır ölüme

daha doğmadan önce 

ben hazır değilmiş gibi hissediyorum


yapacaklarım çok ki benim

daha az uyuyacak

çok kitaplar yazacak 

çimlerin üstünde daha fazla zıplayacak

kendime ve diğer insanlara

içimden geleni söyleyecektim

yine kandırıyorum kendimi

ben yine ben olcaktım ya

olsun varsın 

yapan da yapmayan da

bendi


bunlar sondu aklımdan geçen

akıntının taşıdığı histen yoksun bir bedenden.