Kalbine giremediğin kişiler için kendini suçlama. İsteseydi seni sığdıramaz mıydı kalbinin içine? Çaresiz hissettiriyor, uzaklara daldırıyor bu duygu. "Neden?" diye sormadan rahat bırakmıyor. Hayat sahiden güzel bir yer mi? Bilmiyorsun çünkü gözünün önündekileri görmüyorsun. Ya arkama bakmazsam, ya benden bana bir şey kalmazsa? Sen kimsin ki? Yaşadığı hayatın anlamını başkalarına yüklemiş, hatalardan ders çıkarmak yerine sürekli kendini suçlayan ve hatta dövünen birisin. Kendi hayatında bile yan karakter olan biri için fazla önemsiyorsun sanki kendini.
Yol boyu kemirip durdu beynimi şu anlamsız düşünceler. Bunları düşünürken birden küçük bir kız çocuğu belirdi. Dilinde kendince uydurduğu şarkıyla seke seke geçti yanından. Ne kadar güzeldi değil mi? Cıvıl cıvıldı, gülümsemeye sebep bir şeydi. Kim bilir anlamsız sorularla, geçmişe takılı kalmakla ne güzellikler kaçırdım. Her günüm bir öncekinin pişmanlığıyla dolarsa... Başkasının değil, senin elinde.
