Tozlu rafta gizledim içime sinmeyen mısralarımı.
Yalnızlığımı anamdan gizli mutfak tezgahında parçaladım.
Umutlarımı kışlıklarla kaldırdım.
Anam kar yağdırmazdı kışları üzerime.
Bi’ fanila, bi donla atlattım ayazları.
Postallarımdaki çamurlarla yıkandım.
Böyle böyle karalar bağladı ak yüzümü.
Anam bana yıllarını verdi,
bense çocukluğumu.
