Koridorlar, odalar ve ocaktaki çay.Gece, yolumu biraz kaybetmek için saptığım sokak belki de.Nasıl olsa hiçbiri konuşmuyor, hiçbiri sır vermiyor.Bir sırrın peşinden koşup durduğunu düşünür insan.Sonra kendinden başka kimsenin onu ilgilendirmediğini öğrenir.Oysa aynalara düşman değil miydik hepimiz?Aynalardan,tenhanın yalancıları, kalabalığın en dürüstü.Ne kadar sırlanırsa sırlansın aynam benim,ben onu kırmaktan korkan bir düşmanıyım ancak.Önünde dizlerimin bağı çözülse de,yalnızken ya da geceleri, şarkısına kanıp ona giderim.Herkes anlaşılmaktan mı muzdarip,anlaşılacak kaç akçelik değeri var ki yüreğimizin? Anlaşıldın da ne oldu,bir aynanın ksrşısına , elinde bir taş ile çıkabildin mi?
