Yorgunum. Bir su şişesinin kapağını açacak kadar yok mecalim. Güçsüzlüğümü her zerreme kadar hissetmek kahrediyor beni. Mesailer içinde göz kaçırarak zapt ettiğim zihnim şimdi bir kaldırım kenarında dağılıyor. Unutuyorum nereye gideceğimi, unutuyorum ismimi. "Yaşamak, savaşta toprak yitirmektir" diyor Cioran. Ne savaşlar verdim ne de beyaz bayraklarla koştum ama biliyorum ki günbegün yitiriyorum. Son gücümle çabalamaya kalksam kanatlarını yakan İkarus gibi karışacağım derinliklere, yerin en dibine. Bu yüzden şimdilik gökyüzüne bakıyorum. Dolunay içimdeki boşluğu doldurmaya çalışıyor gibi. Bari bu gecenin hatırına doğmasın güneş.
