Bir hatıram var anne karnından

8 aylık bir doğmamış bedendim

Doğunca anne karnını unuturum sanırdım

Yoğun bir korku hissediyordum

O öfke gök gürültüsü kokuyordu

Annem korkuyordu

Tekme atarsam annem korkmaz sanırdım

Annemi kurtarmak adına o an

Ki muhtemelen en fazla kırk beş santimetreydim

Annemin karnını tekmeledim

Tekme atarsam annemi kurtarabilirim sanırdım


Bir hatıram var iki yaşımdan

Anlatamayacağım bir hatıra

Fakat o günden beridir fonofobiğim ben

Korkarım her türlü yüksek sesten

Yüksek sese maruz kaldıkça bundan kurtulurum sanırdım

Uyanmak adına kurduğum alarm dahi

Çaldığında dakikalar süren bir korkuya sürükler beni

Alarm kurmayı bırakırsam geçer sanırdım

Konfetiden, balondan, havai fişekten, torpilden

Gök gürültüsünden ve daha nice ses potansiyelinden

Korkumu yenmezsem hayatım berbat olur sanırdım


Ben çocuktum

Saçlarıma kına yakınca

Prensesler gibi turuncu saçlı olurum sanırdım

Saçlarıma üzerinde soluk renkli resimler olan

Gazete kağıtları sarınca saçım kıvırcık olur sanırdım

Sanırım ben saçlarına takıntılı bir çocuktum

Kedileri severdim babamdan gizli

Hoş, gizli sayılmazdı

Babam farkında değil sanırdım

Toprakla oynardım annemden saklı

Hoş, saklı sayılmazdı

Annem fark etmez sanırdım

Kızarlardı çünkü bilirdim

Gök gürültüsüne benzerdi babamın öfkesi

Hem zarar verirdi hem vermezdi

Zehre benzerdi annemin öfkesi

Zarar verirdi ama uzun süre fark ettirmezdi

Sanırım ben biraz haylaz bir çocuktum


Annem işe gittiğinde

Kek yapmaya çalışırdık Meryem'le

Ne çok kek hamuru döktük güzel olmadığı için

Annem bilmez sanırdık

Hoş, ikimiz de kek sevmezdik

Ama bir şeyler üretmek isterdik

Bu isteğim gelecekte biter sanırdım

Sanırım ben rahat duramayan bir çocuktum


Biraz daha sevgi görmek için

Perdeleri yıkardım çocukken

Perdeler temiz olur ev leylak kokarsa

Annem tarafından daha çok sevilirim sanırdım

Fakat sonra annem gitti

Kardeşimle kalakaldım

On bir yaşında ilk kez gizlice girmedim mutfağa

Mecburdum

Yemek yapmayı öğrenirsem babam beni daha çok sever sanırdım

Doğru sanmışım


Sonra annem döndü hiçbir şey olmamış gibi

Aylarca anne diyemedim o kadına

Ağladım aylarca

Samimiyetini yitirmişti beni her şeyden çok seven kadın

Annem evde olmasına rağmen

Sıcak değildi artık o ev

Anneme göre anne diyemem suçtu

Ona anne diyememem benim suçum değildi oysa

Anne diyebilirsem beni daha çok sever sanırdım

Yanlış sanmışım


En eksik yazdığım yazımdır bu

Yazarsam rahatlarım sanırdım

Yanlış sanmışım

Fakat çabalamayacağım

Bu şiiri asil bir yazıya dönüştürmeyeceğim

Geçmişe dönmek yanlış bir şey sanırdım

Doğru sanmışım