Ah benim sancıya yakın yalnızlığım

Yalvar yakar dışarı atılan

Kırmızı halıyla geri içeri alınan

Lâl dilime merhem

Yanma günüme seküler denklem

Derdi ki annem

"Susmak en büyük erdem"

Demezdi, susardı

Her serseriliğimde bağırsın ister, suskunluğuyla kafayı yerdim

Kuş üzümü koyardı masaya, ve kuşlarımız öldü öleli

Küskün yaşama

Konuşmamaya da küstü, annem; benim dolu yanım...

Ağlamalarıma ışık yanım

Öyküsü benden öte, yeni yetme bir şair müsveddesinin kelimeleriyle heba olmayacak kadar ağız dolusu debdebe

Ağız ve annem... (yine girdim, çıkarın)

Neyse ne, ben nefretli bir günde

Nezle doğmuşum, burnum kırmızı, gözlerim ıslak

Ve ben yine, yerleşkesi muğlak bir ailenin

Yegâne canı yerellik çeken garabeti