Küskün bir papatya gibiydim yanında
Öylesine kaldırımın arasından filizlenmiş
Üzerinden defalarca geçilmiş
Ezik büzük bir papatya
Günebakandım ben sense güneşim
Akşamları giderdin ardına bakmadan
Küserdim sana
Boynum bükülürdü
Debelendikçe bataklıkta aşkın uğruna
Suyun üzerindeki nilüfer gibi tazelenirdim
O yosun tutmuş nehirde
İnadına parlardım,göz kırpardım sana
Gökyüzünden daha mavi bir güldüm
Dikenlerim sana batar diye korkardım
Kim bilir senin bahçende yabani bir ottan farksızdım
Oysa gördükçe seni çiçekler açardım
