Gün ortasında

Yaşarken herkes bir lahzayı

Durup fark etmek istiyorum kendimi

Yaşantımın hangi şükre tabii olduğunu

Alın yazımın kimlere ihtiyaç duyduğunu

Kimlerin imtihan, kimlerin armağan

Olduğunu bilmek istiyorum...

Saatin haksız muamelesine

zaman diyorken

Aşamıyorken geçmişin duvarlarını

Boyumu yetiştiremiyorum hayatı görüp anlamaya

Biz insanız diyenlerin arasındayım sadece

Bu farkındalığım nereye kadar gelir benimle bilmiyorum

Boş kalan göğsüme bir nefes daha dikiyorum

Gözlerimi henüz kullanabilmiş değilim hakkıyla

İlklerim yaşlanmış dünyada

genç bir bakire...

Umutlarım, heveslerim, aşklarım ambalajında, hiç dokunulmamış

Şükrüm bittikçe yeniliyorum

En çok onu kullanıyorum hayatta

avcumdan hiç eksik etmiyorum mahcubiyetimi

Güllerin tohumunda dualarımı ekip büyütüyorum

Herkes yaşarken ben anlıyor

Herkes anlarken ben bekliyorum

Yaş aldıkça bir mum eksiltiyorum pastadan

Ömrüm fazlalaşmıyor, eksiliyor benden

Takvimler alay etmek için var, biliyorum

Sevmiyorum vefasızları

Zamanın da insanın da vefasızını sevemiyorum

Adımı soyadımı biliyorum

Bir de kimi seveceğim merak ediyorum doğrusu

Şiir seviyor mu

Uyandığında çay içmeden kendine gelemiyor mu

Kedi seviyor mu, merak ediyorum...

Toplasan iki merak, üç cevapla yaşıyorum

Şimdi dönebilirim günün devamına

Kuşlar kanatlarını eskitirken temizlemem lazım yarınlarımı

Hoşça kalın...