⠀
Sırıtmak kadar ölü bir yerden: Ağzınla çıkmana bak⠀
Eninde kırılan her şeyin içe bükülmesi: Olmasıdır yaşamak⠀
Narin bir sınıra gelir öpüşler: Islanmasa yaşayamaz⠀
Ama kırılın bir bakalım: Nereye kadar gidilebilir⠀
⠀
Önce sığınmaktır her şeyden önce: Kolları birer kemik gibi⠀
Zamanı boğan da onun ipleridir: Kendini yukarı doğru asması⠀
Aynen öyle görülür elleri: Ellerine laf yok⠀
Yanımızda böyle böyle uzadı: Kendine gelmeyi mi öğrendi
Muhammed Dalpalta
2020-09-15T01:34:51+03:00Başarılı bir şiir. Bu tarza pek alışık olduğum söylenemez. Bu temel üzerine çok daha iyisi yazılabilir. Bu haliyle de gayet kuvvetli. Kaleminize sağlık.
Esma gül sğrc
2020-09-14T13:58:22+03:00Düşündürücü hoş bir şiir olmuş sevdim zihninize sağlık :)