Geceleri sevmezdim ben.
Karanlığı, yokluğu, kayboluşu.
Gece de seni hatırlatıyor,
Her şeyin hatırlattığı gibi.
Biliyorum, istemeden kırıyorum seni.
Şimdi de sana söyleyemediklerimi,
Buraya döküyorum.
Vasiyetimi bırakırmış gibi.
Cenneti yeryüzünde gözlerinde gördüm.
Bana bakarken parlayan,
Mutluyken ayrı güzel,
Mezarımda açan yeni bir gül gibi.
İyi biri değilim.
Kırmamak istesem de,
Aklıma kazısam da her şeyini,
Buluyorum yine bir yolunu.
Vazo kıran bir çocuk gibi.
Belki seveceksin bu şiiri,
Güneşin ayı sevdiği gibi.
Belki de sevmeyeceksin,
Gece uyanık kalanların
Gündüzü sevmediği gibi.
Cennet sen, senin tenin,
Cehennem ben, benliğim gibi.
