Veremli bir kelebek kondu omuzlarıma

Fısıldadı diğeri tıkanmış kulaklarıma

Ölüm nefesten de yakın

Yaşamak görmekten de zor.


Bir çırpıda esen rüzgar çarptı suratıma

Dokundu kalbimin en derinliklerine

Ömür akan sudan daha hızlı

Dünya yaşanılması en berbat yer.


Papatyalar topladım sevda uğruna harcanmış.

Yaprakları fallarca kullanılmış.

Sevmek hep ihtimaller dahilinde

Sevilmek ise tenha bir mahalle


Tütünler içtim sanki her şey geçecek gibi

Sabahladım geceler uçsuz kuyu dibi

Dertler hep dolu kadeh

Derman endemik bitki


Yürüdüm, yollar sanki sonsuz

Derinleşti yaralarım, tutan olmadı elimi tuzsuz

Nefret bu devirde ete kemiğe büründü

Sevgi ise ancak ütopyalarda...