Fakirsen
Hele aşıksan
Otobüs koltuğunda camları seyrederken tüketirsin sevdanı
Otobüs koltuğunda her sabah işe giderken özlersin onu
Bazen ayakta gittiğin de olur
Kalabalıkta her göze çarpanı o zannedersin
Kalbini söküp atsalar gibi olsa da elinden bir şey gelmez
Sen yine her gördüğünü o zannedeceksin
Çünkü çamur gibi bir şeydir bu
Ellerine bulaşır, yıkarsın, tırnaklarında kalır
Boş ver diyemem arkadaş
Desem de fayda etmez zaten
Çünkü sen her gördüğünü yine o zannedeceksin
Şimdi desem ki sana
Kalk Cezayir'e git
Oradaki kadınlar kapalıdır, peçelidir
Ama sen yine de onlara bakıp bir anıyı hatırlayacaksın
Anın varsa iyi
Yoksa fena
Çünkü bu sefer hayallerinde kalacak o
Diyelim ki başka bir kadın buldun
Kurduğun her hayalin altında o yatacak
Sonra hayal kurmamaya başlayacaksın acıdan
Hayalsiz yaşayamazsın ki
Dert etme diyemem arkadaş
Nasıl etmeyesin
Fakirlik bir yandan gönül yarası bir yandan
İnsanı bıçak gibi keser bu ikisi
Doğrar vücudunun her ayrı bölgesini lime lime
Geceleri çetin geçer iyi hazırlan
Bir an olsun sabahı görmek istersin
İyi ya uyuyamazsın ki
Ölümü düşlersin bu sefer
Aman sakın ha arkadaş
Sen bu acıya inat bir kere daha yaşayacaksın
Neye inat olduğunu her günün sonunda bir kez daha anlayacaksın
Hasret yüzünden saç baş yolacağın günler gelecek
O günler kendini iyi koru
Bir de sakın delirme
Unut diyemem unutamazsın
Ama unutmaya çalış
Baktın olmuyor
Alış
