gözünün en içinden tanımak seni
parmak uçların ezberlesin beni
bir arkadaşlık bu, ebedi
gece yarısı veyahut gün ışığı
koca bir günün en güzel anı gibi
kollarının arasında duymak nefesini
...
ah düşünceler
her gece beni baş ucumda bekleyen
celladım olan düşünceler
ellerinde sayfa sayfa hatalarım
onlar saydıkça ben karalarım
karalansa tüm sayfalar
silinir mi hatalarım
kollarının arasında
tatlı tatlı esen nefesinden
beni koparıp
tekrar tekrar yazılmayacak mı
suratıma suratıma çarpmayacak mı
ben çırpındıkça
gözlerin kararmayacak mı
o zaman nasıl tanırım seni
en içinden o güzel gözlerini
bu ebedi arkadaşlık
senden benden öte
bir dünyayı aşıp
gökyüzünde bir yerde
veyahut denizin dibinde
yeni bir güzelliğe dönüşmedi mi
gözlerin karalı çok zamandır
tanımadan olur mu hiç arkadaşlık
ben kimim sen bildin mi ki
ben bilemezken kendimi
bu şiirin sonu gibi
günün en güzel saatinde
sana yazılmış her şiiri
yarım bırakırım
sen beni tanımasan da
gözlerinin karası
tamamlasın her birini
öpsün ellerinden
aksın gözlerinden
ben artık tanımam gözlerini, içini
parmak uçların zaten unutmuş beni
zaten sen kimdin sen bildin mi ki
ben bilemezken seni
...
