Kendi penceremden izliyorum seni,
Amansızca davranışlar uyuşturuyor her hücremi.
Gördüklerim mi asıl olan, hissettiklerim mi?
Şüphelerle soğudu içim.
Yarım yamalak avuntularımın içinde boğuluyor da yine susmuyor hislerim.
Olanlar lafügüzaf, görülemeyen her şey yeterince şeffaf.
Görüp duyabilene...
Bazen bilmek istemez, görmek istemez, bitirir beni bu isim.
Çığlıklarım, soylu bir doğruya inanabilene.
Doğrular benzemez, sen değerbilmez,
Ben beklerim bu mevsim.
Bana zor gelir, iki noktanın sahici birleşmesi.
Hor gelir, aklımızda çizdiğimiz yanılgı karakterin gerçekle yüzleşmesi.
Ne acı yaşatabilene,
Müteşekkiriz öldürene.
Sen de yanılgısın her şeyinle.
Frezyalar açmış penceremin camları kapandı buruk bir hüzünle.
Sana ise acıyan gözlerle
Başarılar baş edemediğin geçmişinle.
