gökyüzünün gözleri,
altında gecenin karanlık etekleri,
ufukta, çok uzaklarda gözlerin.
bir boşluğa sarılmak mıdır aşk?
belki evet.
yokluğundan bu yana,
güz tüm mevsimler.
yokluğundan bu yana,
hiç ısınamadı ellerim.
bilirsin,
gitmek en çok kalana zordur.
biliyordum; ağırdı, çok ağrıdı.
gülümsemiyor artık bana duvarlar,
eskisi kadar ciddiye almıyorlar beni,
senin beni terk ettiğin dünya,
artık beni kabullenmiyor.
belki gitmek zamanı artık tamamen.
alıp ceketimi,
göçmeli bu diyardan belki de.
bilirsin,
bazen gitmek bile zordur insan için,
içini kemiren o düşüncelerden gitmek,
binaların üstüne geldiği o şehirden gitmek,
en çok da kendinden gitmek, kendinden kaçmak.
ben çıktığım bu yolda,
artık yersizim sevgilim.
