Yorgunlukları kalbime sığdıramadım.
Taştı bedenimden, yürüdüğüm yolları sıvadı.
Nereye gitsem bir yorgunluk aktı parmak uçlarımdan.
Valizine kıyafet bile sığdıramayan beceriksiz...
Kalbine ne sığdırabilir ki?
Sığdırma işini beceremedim sanırım.
Neyi ne için sustum ben...
Neden görmezden gelemedim, yokmuş gibi yapamadım?
Bilmediklerimin yükü omzuma çöktü, kalbime sindi...
Doğru davranmak neydi, niyeydi Avi?
Tencerelerde pişen yemekler kimeydi?
Sanki midemde yüzyıllık açlık sancısı...
Bu yalnızlık davası, bu dostluk kavgası...
Riyakar insanların etrafımdaki ağları...
Niyeydi?
Bu ıssızlık...
Kimeydi?
