Hiçbir şeye yetişemedim
Her şeye geç kaldım
Yaşadığım yere de benzemiyorum
Doğduğum yere de
İşte yerim yok
Bir işe de yaramıyorum
Saçlarımı dökmekten başka
Bilmezlikten geliyorum bazen
Yok olan zamanı işliyorum yalnız
Nakışlarla tüketiyorum kendimi
Yutağıma bir kaç saat takılıyor
Hani, nerde o işveyle akan saatler
Yüzüme, gözlerimden bakılıyor
Parçalanır, vakitlice, resimler ve etler
Aklıma bir cellât oturmuş
Az az keskinleşiyor zaman
Ya ben tükeniyorum ya anlatacak şeyler
Ya kadınlar hep haklıydı ya kıl gibi inceydi beyler
Ve
Sesiyle çiçek açtıran bir kadının dediği gibi
Yine kendimle aramı bozdum
Allah affetsin
