Bi sebebi olmalı diye düşündüm. Yaşamın bi sebebi olmalı. Düzen ikiye ayrılır. Hayatı boyunca anlam arayanlar ve hayatın anlamını bulduğu avuntusuna kapılanlar. Alışılagelmiş düzen mutluluk getirir mi? Kendini inşa etmeyen mutluluk basit bi avuntudan ibaret. İnsan hayal kurar hep daha iyisi olacağına inanır. Belirsiz olan her şey umut besler, umut ise daha iyi olasılıkların da yaşanılabileceği inancını doğurur.
Seni tatmin duysuna götüreceğini düşündüğün o yolda, tamamlanacağına inandığın ne varsa, o güne geldiğinde asla hayal ettiğin kadar ışıltılı olmayacaktır. Başka bi hayatın olasılıkları bu dünyayı yaşamaya değer kılar. İşte tam olarak bu yüzden insanı ayakta tutan şey aslında yarınlardır, insanı öldüren ise bugün. Çünkü geriye dönüp baktığında her şey bi avuntudan ibarettir.
