Ayrılırsam bir gün eğer ki ayrılmadım hiç
yalnızlığımdan ayrılığımdan
Kuş seslerinden bahardan böceklerden menevşe kokusundan gülden
yaşamayı hatırlatan her şeyden
O vakit trenler kalkar yalnızlığıma katar katar ayrılık taşıyan
sessizce beklemeyi özleyen gözlerle
Ayrılık çağırır o vakit solgun bir gül nefesi tükenmiş menevşe yolunu şaşırmış böcek acı bahar
Güneye yönelmiş arı kuşları bir eylül günü
Ayrılırsam bir gün ki ayrılmadım mı hiç
sesini yitirmiş bir sevinç
Ağlamakla ağarmış saçlar pulunu dökmüş ölgün bir ten
ölümü hatırlatan her şeyden
O vakit yangın yeridir dünya çığlıktır dünya ah dünya dünya yalansın dünya
hayata kapalı odalarda bir başıma
Ayrılırsam sıyrılır maskelerim ruhumdan acısını dolaysız imlerim
orantısız tenha güleçliğim
Ayrılırsam yaşamak kadar kederli bir gün
Tasayla neşesini ramak kala değiştiren
Üzer düş kırıklığı biriktirerek yılgın yıllarına
