Yalnızlık yaradana mahsustur derdi babam, on üç yaşında yuvasından alıp başını giderken bu düşünceyle yola çıktığını yirmi bir yaşımın ortalarında fark etmiştim. Bir şey değişeceğinden değildi aldığı bu karar sadece toy olmanın verdiği cesaretle bir şeyleri değiştirebilme ümidiydi zannımca. Ona o günleri en mutlu olduğu anda ne zaman sorsam ufak bir tebessüm ederek uzaklara dalar, aldığı kararın arkasında durduğunu omuzlarını silkeleyerek belli eder ve hiçbir şey söylemeyerek kendini açıklamaya bile tenezzül etmezdi. Bilirdi yer yüzünde fiziken yalnız kalmayacağını asıl yalnızlık seni anlayabilecek birinin olmamasıydı.
Tüm bunları işte tam yirmi birimin ortalarında fark ederken babam on üç yaşında ufacık elleriyle cihana meydan okuyarak anlamıştı.
Dert dediğim şeyleri dostlarıma anlatırken keskin ve sualsiz birer acımadan başka bir şey görmedim, aşığım dediğim kadın için yaptıklarım kimileri için birer aptallıktı ve kimileri için bir şeyleri oldurmak için haddinden fazla anlam yüklemekti.
Oysa bir çocuk olsa böyle yapardı tıpkı babamın yaptığı gibi ve neden yaptığı sorulduğunda da ufak bir tebessümle uzaklara dalardı babamın kırk beşinde uzaklara daldığı gibi.
Tüm bu acıklı bakışların ardında beni anlamayan koca bir kalabalığın içinde yapayalnızdım.
Sorsalar dünyanın en mutlu adamı ve yine dünyanın en umursamaz adamı bendim.
Sevdiğim kadının karşısında bir şeylerden yakınıp bir şey yapmayan kişi yine bendim.
Oysa en ufak ihtimalle gülsün diye etrafını cennete çevirmeye çalışan yine bendim.
Bir ihtimalle beni sevdiğine inandırmak isteyen ve beraber bir geleceğimiz olacağına yemin eden, gözünde bana dair hiç bir inancı olmayan bendim.
Gel görelim tüm bunların sebebi babamdan gördüğüm o çocuk cesaretiydi, bugün hala babamın içinde yaşan o çocuktu.
Yarın terazi kurulduğunda her şeyi yapmama rağmen suçlu olarak hüküm giyeceğimi bilerek yazıyorum bu cümleleri
ve omzuma takılacak bu madalyonu suçlu olmanın verdiği cesaretle gururla taşıyacağımı biliyorum.
Elimden geleni yaptığım bu evrende, elimden geldiğince kendimden çok insanları yaşatmaya çalışacağımı biliyorum.
Çünkü maksat yaşamak değildir, yaşatmaktır ki zaten yaşatmak yaşatanı yaşatacaktır!
