#PianistandanŞiirlerimVar
varoluş embriyo külçesi kadar
sevişmelerin birden gelen şevkinde orgazm
ne çiçekler filizlenir
ne ağaçlar yeşerir bahçamda
dünyaları toprağa gömmüşler
çok da büyütmüşler
oysa sonsuza dek dans edebilirsin sanmıştın notalar üzerinde
iki vücuttan ziyade iki ruh bir nefes olmuş Pia
kendini panik atağın eşiğinde bulup
beşiğinde ummuş kelebekler dirilmeyi
öyle bir bahçadır ki bu
top atar saksıma devirir kaçar neşeli çocuklar
olgunluğun barındırdığı susuşlar mı tekmeli olmalı tek nefese
etkiledi ruhu çığ gibi sakladığım sevgi çatlakları
nifak tohumlarını hangi hücreleriniz ekmiştir hanımlar ve efendiler
benim yaşamaya direnen yorgun nemli bahçama
çam sakızı misal yapıştı füccur
bense sevdiğimiz o rakının yanına meze yapmıştım
bahçamın duvarı yangın çıkışı gibi
değer dediğimiz ne varsa oradan kaçıyormuş meğer birer birer
sızıntılıymış bahçam
cesetlerle toplantı saati
lakin sesim kitlendi hanımlar ve efendiler
ifadelerim hissizleşir mezemin ıssız sopranosunda
basit derin reel yazmakla kısıtlı
bitkilerim yeşermiyor
tüm çıkışlar çivilendi çekiçle zor bela
benden bana bir ben bile kalmadı mecuren
artık tellerle örülü
tepemde tente
gökyüzü benden ırak
ıssız grimsi ısınamadığım ankara sanki buralar
artık altıncı ayın buz kütlesi bursa
şimdi belirsiz bir duyarsız
otopsi başında bir bahçıvan
ikibinonaltı/altıncıay
Pia'dan...
