Erkin KORAY için de öyle bir geçti zaman… Kara yazı olarak görmüyordu bunu, aslında kabul etmişti en başında dünyanın düzenini… Kabul edemediği sevmek de değildi… Sevmekle derdi hiç olmadı, hatta büyüsünü hissettirdi. Sevince iyiydi her şey de aşk konusunda emin değilim hissettiklerinden. Şansızlığı buydu ya da şahit oldukları aşktaki mesafelere anlam veremiyor, gün doğmuyordu, anma arkadaş diye bazen isyan ederdi. Bir gideni vardı, belli ki onu her gördüğünde içinde onun dışında kimsenin olmadığını fark ediyordu. İnandıramıyordu bu duyguyu kimseye, yalnızlar rıhtımında silinmiyordu gözlerinden o hatıralar… Gitmesini hiç istemiyor ve aşkının böyle giderse biteceği çağrılarında bulunuyordu… Çok ilginç bir şarkısı daha var (hare krishna), bununla aşkı belli bir seviye bulmuştur diye düşünüyorum bu mantra çünkü bunu dengelemek üzerine ama tabii ben bu mantrayı the maha mantra (reggae style) dinliyorum. Bunu yorumlaması, oldukça aynı gönül salıncağında yer aldığımızın göstergesi. En son olarak şu şarkınla kapanış yapmak istiyorum: TEK BAŞINASIN…
